Tien jaar moest de Zwitser Martin Panchaud vechten om zijn debuut aan de wereld te kunnen tonen, ‘een verbetenheid die ik dank aan mijn dyslexie’. Te experimenteel voor een strip, zeiden ze. Dit jaar werd De kleur van dingenop het stripfestival van Angoulême verkozen tot de allerbeste.
‘Iedereen heb ik aangeschreven, en niet zomaar met een standaardmailtje, want ik had m’n research gedaan: ik ken jullie catalogus, deze punten verbinden ons … Maar in Franstalig gebied – toch de belangrijkste stripmarkt – wilde niemand het. “Het past niet in ons aanbod; met zulke figuren kun je geen band scheppen; het is meer concept dan verhaal; te experimenteel; te bizar.” Uitgevers kennen heel goed de strip zoals hij is, hun referentiekader blijft vrij rigide.
‘Hoe abstracter de vormen, hoe meer de verbeelding wordt aangesproken. De kijker probeert te begrijpen, hij participeert, investeert in het verhaal en wordt er zo verder in meegetrokken. De betrokkenheid neemt nog toe. In zijn hoofd worden cirkels echte personages. We zijn meer vertrouwd met zulke voorstellingen dan we beseffen. In een lift wordt het aantal personen soms weergegeven als een platgedrukte ronde – voor mijn toepassing iets te veel een tomaat.
‘Strips waren niet per se mijn ding. Ik luisterde naar boeken, keek films en pikte de muzikaliteit van dialogen en pointes op. Indoen de personages niets anders dan praten. Het verhaal wordt uitgesproken, het is niet literair. Voor mij is literatuur nog altijd die heilige tempel waar ik niks van begrijp. Een boek lezen van begin tot eind is een loodzware uitdaging. Maar ik heb er wel honderden beluisterd.
In uw boek bedankt u uw moeder omdat ze een paar keer uw leven zou hebben gered op school. Was het zo erg? ‘Ik had moeite om te lezen en nog meer om te schrijven. Ik schrijf heel fonetisch en ik voeg rare dingen toe. Over een onderwerp kon ik gedreven praten, maar eens ik het opschreef, begreep niemand me. Op de publieke school dachten ze zelfs niet aan dyslexie. Ik was lui, contrair, dreef de spot met hen, had wellicht een psychische stoornis. Vanaf mijn zesde heb ik een lange reeks testen ondergaan. Ik werd in een aparte klas gezet met buizers, vluchtelingen en kinderen uit moeilijke families.
Belgique Dernières Nouvelles, Belgique Actualités
Similar News:Vous pouvez également lire des articles d'actualité similaires à celui-ci que nous avons collectés auprès d'autres sources d'information.
'Hoe Armenië de dupe wordt van Brusselse deal met dictator'Het lijkt een conflict ver weg, in de onherbergzame Kaukasus, waarmee Europa verder maar weinig te maken heeft. Maar dat klopt niet. De plotse opleving
Lire la suite »